حضرت امام خمینی (قدّسسرّه)، بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران، در ۲۰ جمادیالثانی ۱۳۲۰ قمری (برابر با ۳۰ شهریور ۱۲۸۱ شمسی) در شهر خمین چشم به جهان گشودند. ایشان از سادات موسوی و از بزرگترین فقهای شیعه در قرن چهاردهم هجری بودند که در زمینههای فقه، اصول، فلسفه، عرفان، اخلاق و سیاست، جایگاه علمی و معنوی والایی داشتند.
امام خمینی(ره) با درک ژرف از معارف اسلامی و بینش سیاسی نافذ، مبارزهای گسترده و تاریخی را علیه نظام سلطنتی پهلوی آغاز کردند. این نهضت، با تکیه بر مردم، روحیهی ایمانی، و شعار استقلال، آزادی و حکومت اسلامی، پس از سالها تلاش و مجاهدت، سرانجام در ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ به پیروزی انقلاب اسلامی ایران انجامید.
پس از پیروزی انقلاب، امام راحل(ره) با رهبری حکیمانه، ساختار نوین جمهوری اسلامی را بر پایه ولایت فقیه، رأی مردم و اصول اسلامی بنیان نهادند. ایشان تا لحظه ارتحال در ۱۴ خرداد ۱۳۶۸، رهبری انقلاب را با صلابت، درایت و اخلاص ادامه دادند و نام ایشان به عنوان احیاگر دین در عصر جدید، در تاریخ معاصر جاودانه شد.