سید مرتضی آوینی، شهید راه حقیقت و هنر متعهد اسلامی، در سال ۱۳۲۶ در شهر ری متولد شد. وی دانشآموخته رشته معماری از دانشگاه تهران بود، اما پس از پیروزی انقلاب اسلامی، مسیر زندگیاش را بهسوی شناخت عمیقتری از دین، انقلاب، و هنر اسلامی تغییر داد و به یکی از چهرههای ممتاز اندیشه و هنر انقلابی تبدیل شد.
آوینی با ورود به حوزه فیلمسازی مستند، بیش از هر چیز با مجموعهی ماندگار روایت فتح شناخته شد؛ مجموعهای که با زبان شاعرانه، نثر عرفانی، و تصویری ناب از ایمان و ایثار رزمندگان اسلام، سیمای فرهنگی و معنوی دفاع مقدس را به نسلها منتقل کرد. قلم و نگاه او تلفیقی از تعهد انقلابی، بینش فلسفی و ذوق هنری بود که بینظیر مینمود.
وی نویسندهای صاحبنظر در حوزه فلسفه هنر، رسانه و مدرنیته بود و در آثارش، بهویژه در کتابهایی چون آینه جادو و حلزونهای خانهبهدوش، به نقد تمدن غرب، تبیین نسبت دین و هنر، و رسالت هنرمند مسلمان پرداخت. سبک نوشتاری او، سرشار از ایمان، تأملات عارفانه و نثری ادیبانه بود که تأثیری عمیق بر مخاطبانش بر جای میگذاشت.
سید شهید آوینی سرانجام در ۲۰ فروردین ۱۳۷۲، در حین تصویربرداری از مناطق پاکسازینشده جنگ در فکه، بر اثر انفجار مین به شهادت رسید. از آن روز، بیستم فروردین، بهعنوان روز هنر انقلاب اسلامی نامگذاری شد تا یاد او بهعنوان نماد هنر مؤمن، متفکر و شهید در تاریخ انقلاب زنده بماند.